این روزها باید یادم بیاورم که نمیشود دلم که چرکین میشود به کسی تمام صفت های بد دنیا را نسبت بدهم ... این روزها باید دوباره یاد بگیرم که آدم بدی که من گاهی اوقات از دیگران میسازم وجود خارجی ندارد .. این روزها .. روزهای دلگیری است . آدم های اطرافم ناراحتم میکنند .. اما من هم بی انصاف بازیم را خوب در می اورم ..
باید مدام یاد خودم بیاورم که آدم های محافظه کار حسابگر دل دارند ... تنگ میشود .محبت میکنند .. دوست داشتنی هم قبلا بوده اند منتها من فراموش کرده ام .. فراموش کرده ام همین ادم محافظه کار دوست خوب همراز قدیمی من بوده است .
باید مدام یاد خودم بیاورم که آدم های مصرف منزلتی که مدام برایم کلاس میگزارند چقدر میتوانند مشکلاتی از همان جنس که من دارم داشته باشند .. چقدر میتوانند حرف های دل من را بزنند . .. و چقدر میشود دوستشان داشت
بد شده ام .. بی انصاف اندازه چی نمیدانم ..
پ.ن: فکر میکنم بدی جامعه شناسی همین است که راحت روی ادم ها اسم میگذارد
پ.ن:این پست یک معذرت خواهی است . از آدم هایی که نمیدانند چقدر این روزها بد و بی انصاف شده ام